اهميت نماز«شنبه16فروردين1393ساعت 0:5:38»

بسم الله الرحمن الرحيم
الحمد لله رب العالمين والصلاة والسلام علي اشرف الأنبياء والمرسلين محمد و آله و صحبه اجمعين اما بعد:
نماز يکي از مهمترين ارکان اسلام بعد از توحيد است زيرا رسول خدا صلي الله عليه وسلم مي فرمايند: «بُنِيَ الإِسَلامُ على خَمْس: شَهادَةِ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ اللَّه، وأَنَّ مُحمداً رسولُ اللَّه، وإِقامِ الصَّلاة، وَإِيتاءِ الزَّكاة، وَحَجِّ البَيْت، وَصَوْمِ رَمضانَ » متفقٌ عليه.
اسلام بر پنج چيز بنا شده است:
شهادت دادن به اينکه معبود بر حقي جز الله وجود ندارد و اينکه محمد صلي الله عليه وسلم رسول و فرستاده ی خدا است.
و برپا داشتن نماز
و دادن زکات
و حج خانه
و روزه ی رمضان.
ونماز را بعد از توحيد ذکر نموده اند و در مورد اهميت وجايگاه نماز در اسلام همين بس است که نماز به اجماع مسلمين فرضي است که در هر حالت و وضعي بر انسان واجب است و اگر وقتش فرا رسيد به هيچ وجه نمي توان آنرا ترک کرد جز در سه حالت :
ا- هوش نداشته باشد 2- زن در عادت ماهيانه باشد 3- زني که دوران بعد از زايمان را مي گذراند.
و حتي در ميدان جنگ نيز واجب است که نماز خوف همانطور که در آيه 102 سوره نساء آمده مشهور است.
وخداوند مي فرمايد: فَإِذَا قَضَيْتُمُ الصَّلاَةَ فَاذْكُرُواْ اللّهَ قِيَاماً وَقُعُوداً وَعَلَى جُنُوبِكُمْ فَإِذَا اطْمَأْنَنتُمْ فَأَقِيمُواْ الصَّلاَةَ إِنَّ الصَّلاَةَ كَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتَاباً مَّوْقُوتاً
ترجمه :
هرگاه نماز را به پايان برديد ، خداي را ايستاده و نشسته و بر پهلوهايتان ياد كنيد و هنگامي كه آرامش خود را باز يافتيد ، نماز را برپاي داريد . بيگمان نماز بر مؤمنان فرض و داراي اوقات معلوم و معيّن است .
ومعلوم است که خداوند فرموده «ان الصلاة کانت علي المؤمنين کتابا موقوتا» و هيچ استثايي نياورده يعني وقتش که فرا رسيد هيچ عذر بهانه اي را نمي شناسد و بايد بجا آورده شود.
اما اگر بين ارکان پنجگانه اسلام مطالعه اي داشته باشيم مي بينيم که نماز تنها فرضي است که در هر حالت ؛ امن يا خوف ، سفر يا حضر ، سلامتي يا مريضي ، با وضو يا بي وضو در وقت خودش بايد خوانده شود ، اما روزه زماني که خدا آنرا واجب مي کند بهمراه وجوب ؛ مريض و مسافر را استثنا مي کند و مي فرمايد: «أَيَّامًا مَعْدُودَاتٍ فَمَنْ كَانَ مِنْكُمْ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ وَعَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍ.»
ودر مورد حج استطاعت را شرط مي داند و مي فرمايد : «وَلِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا وَمَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ.»
ودر مورد زکات از اسمش معلوم است که فقط بر اغنياء واجب است تا کمکي به فقراء باشد و رسول خدا صلي الله عليه وسلم مي فرمايند: «تُؤْخَذُ مِنْ أَغْنِيَائِهِمْ وَتُرَدُّ عَلَى فُقَرَائِهِمْ.»
نماز يکي از اصلي ترين ستونهاي دين است ؛ پيامبر صلي الله عليه وسلم مي فرمايند : «وعموده الصلاة.»
جدايي بين اسلام �....ادامه مطلب و نظرات

خلاصه خطبه اولين جمعه سال 1393 بندرلنگه«چهارشنبه6فروردين1393ساعت 18:7:35»

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (18حشر)
اين جمعه اولين جمعه و اولين روز سال جديد هجری شمسی است، اميدوارم سال موفقيت در همه زمينه ها برای مسلمانان جهان و ملت ايران باشد ، توفيقات روز افزون برای همه مسئولين نظام از خداوند متعال خواهانم ، سالی است که به عنوان سال اقتصاد و فرهنگ از طرف مقام معظم رهبری حفظه الله نام گذاری شده است.
ما در سايه اسلام و پايبندی به اسلام هم اقتصاد خوب و قوی و هم فرهنگ پايبندی به قرآن و سنت بدست می آوريم هم اقتصاد و هم فرهنگ می توانيم داشته باشيم، چرا اين همه مسئولين نظام به اقتصاد توجه دارند؟ چون فقر در جامعه باعث کفر افراد جامعه می شود.
ما سالی را پشت سر گذاشتيم و وارد سال جديد شده ايم ، لازم است هر فرد در اول سال محاسبه نفس داشته باشد که چه از پيش فرستاده و چه چيزی باقی گذاشته ، چه حسناتی انجام داده و چقدر مرتکب سيئات شده است تا اينکه جبران گذشته بنمايد: وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً لِمَنْ أَرَادَ أَنْ يَذَّكَّرَ أَوْ أَرَادَ شُكُورًا (62فرقان)
شخص مومن حساب نفس خود را دارد ؛ «الکيس من دان نفسه و عمل لما بعد الموت»: شخص زيرک و عاقل حساب نفس دارد و برای بعد از مرگ عمل انجام می دهد ؛ «والعاجز من اتبع نفسه هواه و تمنی علی الله الامانی» و عاجز ناتوان کسی است که تابع هوای نفس و دنبال آرزوهای بيجا نشسته است. نفس خود را آزاد گذاشته افسارش را رها کرده آنچه بخواهد انجام بدهد و دنبال آرزوی خود است مانند آرزوی يهود و نصاری که گفتند : «وَقَالُوا لَنْ يَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ كَانَ هُودًا أَوْ نَصَارَى تِلْكَ أَمَانِيُّهُمْ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (111) بَلَى مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (112بقرة)» :گروهی از اهل کتاب و جماعتی از مسلمانان دور هم جمع شدند يهوديها گفتند ما پيرو موسی کليم الله هستيم و مسيحيها گفتند ما پيرو عيسی روح الله هستيم ، مسلمانها گفتند ما پيرو محمد خاتم پيامبران هستيم ، آيه نازل شد «لَيْسَ بِأَمَانِيِّكُمْ وَلَا أَمَانِيِّ أَهْلِ الْكِتَابِ مَنْ يَعْمَلْ سُوءًا يُجْزَ بِهِ وَلَا يَجِدْ لَهُ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا وَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ نَقِيرًا »(124نساء) بهشت به آرزو کردن يهود يا نصاری يا مسلمان نيست بلکه به عمل صالح و ايمان است.
«...إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ...»(11رعد) تغيير از درون نفس است ،کسيکه خشنود باشد پس خشنودی به او روی آورد و کسی که از زندگی ناخشنود باشد ناخشنودی به او روی آورد.کسی که تفائل به خير و خوبی داشته باشد خير و خوبی می يابد و کسی که آغاز کند به شر و بدی آن را می يابد سعادت از درون شخص است برای اينکه سعادت ، درک و عواطف است و اين نفس آن را خواسته است و در خود جا داده است ، جنبه مثبت از زندگی ديده است ، برعکس آن هم....ادامه مطلب و نظرات

الذين يستمعون القول...«جمعه23اسفند1392ساعت 20:21:50»

الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُوْلَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُوْلَئِكَ هُمْ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ ﴿۱۸زمر﴾
به چند دليل به نظر می رسد که تفسير "القول" بر وجه عموم به اينکه الف و لام "القول" را استغراق گرفته و آن را شامل همه ی اقوال بدانيم، اشکال داشته باشد.
1: در شرع نظير ندارد .
2 : اگر قرار باشد از ميان كل اقوال قولي انتخاب شود واژه ( يختارون ) بجاي ( يتبعون ) مناسب تر است.
3:اگر آيات را کنار هم گذاشته و بخواهيم از روش يافتن نظير و تفسير قرآن به قرآن استفاده کنيم تفسير القول به قرآن نزديک تر است.
وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ العَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿۵۵﴾زمر
(الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُوْلَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُوْلَئِكَ هُمْ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ ﴿۱۸﴾زمر)
با توجه به اين دو آيه مراد کلمه ی " القول " در آيه مشخص می گردد. و به نظر می رسد که (الف و لام) در (القول) براي عهد است و منظور از آن همان " ماأنزل" در آيه ی 55 باشد که در واقع همان آيات قرآن است. آيات قرآن معمولا دارای دلالت هاي متعدد بوده و يا حاوی راه کارهای متعددی است که فرد در موضع اجرا بايد أحسن را انتخاب کند و به اجرا بگذارد.
مثلا در نماز خوف وقتي وقت زياد است و وقتي زمان اندك است متفاوت است.
مثلا: وَإِذَا ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَقْصُرُوا مِنَ الصَّلَاةِ إِنْ خِفْتُمْ أَنْ يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنَّ الْكَافِرِينَ كَانُوا لَكُمْ عَدُوًّا مُبِينًا (101) وَإِذَا كُنْتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلَاةَ فَلْتَقُمْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ مَعَكَ وَلْيَأْخُذُوا أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذَا سَجَدُوا فَلْيَكُونُوا مِنْ وَرَائِكُمْ وَلْتَأْتِ طَائِفَةٌ أُخْرَى لَمْ يُصَلُّوا فَلْيُصَلُّوا مَعَكَ وَلْيَأْخُذُوا حِذْرَهُمْ وَأَسْلِحَتَهُمْ وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَأَمْتِعَتِكُمْ فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُمْ مَيْلَةً وَاحِدَةً وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِنْ كَانَ بِكُمْ أَذًى مِنْ مَطَرٍ أَوْ كُنْتُمْ مَرْضَى أَنْ تَضَعُوا أَسْلِحَتَكُمْ وَخُذُوا حِذْرَكُمْ إِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُهِينًا (102)
تَقْصُرُوا : مطلق است و هر نوع محدود كردن را شامل مي شود.
سَجَدُوا : هم به نماز اطلاق مي شود و هم سجده است ( سجده نماز يا سجده ركعت)
وجوه مختلفي از نماز خوف كه از رسول الله نقل شده باهمين يك آيه سوره نساء همخواني دارد . لذا زاويه هاي مختلفي است كه بايد از أحسن تبعيت كرد و احسن به نسبت زمان و شرائط متفاوت است همانطور كه رسول الله اجرا نمود. ....ادامه مطلب و نظرات

شرح ریاض الصالحين(1)«سه شنبه13اسفند1392ساعت 9:32:55»

باب الإخلاص وإحضارالنية فى جميع الأعمال والاقوال البارزة والخفية ویذئوکنفرانس شيخ محمد علی خالدی

قال الله تعالى‏:‏ ‏{‏ وما أمروا إلا ليعبدوا الله مخلصين له الدين حنفاء ويقيموا الصلاة، ويؤتوا الزكاة، وذلك دين القيمة‏}‏ ‏(‏‏(‏البينة‏:‏5‏)‏‏)‏ وقال تعالى‏:‏ ‏{‏لن ينال الله لحومها ولا دماؤها ولكن يناله التقوى منكم‏}‏ ‏(‏‏(‏الحج‏:‏ 37‏)‏‏)‏ وقال تعالى‏:‏ ‏{‏قل إن تخفوا ما في صدوركم أو تبدوه يعلمه الله‏}‏ ‏(‏‏(‏آل عمران‏:‏29‏)‏‏)‏‏.‏

1/1- وعن أمير المؤمنين أبي حفص عمر بن الخطاب بن نفيل بن عبد العزى بن رياح بن قرط بن رزاح بن عدى بن لؤى ابن غالب القرشى العدوى‏.‏ رضي الله عنه، قال‏:‏ سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم يقول‏:‏ ‏"‏ إنما الأعمال بالنيات، وإنما لكل امرىء ما نوى فمن كانت هجرته إلى الله ورسوله فهجرته إلى الله ورسوله، ومن كانت هجرته لدنيا يصيبها، أو امرأة ينكحها فهجرته إلى ما هاجر إليه‏"‏ ‏(‏‏(‏متفق على صحته‏.‏ رواه إماما المحدثين‏:‏ أبو الحسين مسلم بن الحجاج بن مسلم القشيرى النيسابورى رضي الله عنهما في صحيحهما اللذين هما أصح الكتب المصنفة‏)‏‏)‏‏.‏

2/2- وعن أم المؤمنين أم عبد الله عائشة رضي الله عنها قالت‏:‏ قال رسول الله صلى الله عليه وسلم ‏:‏ ‏"‏يغزو جيش الكعبة فإذا كانوا ببيداء من الأرض يخسف بأولهم وآخرهم‏"‏‏.‏ قالت‏:‏ قلت‏:‏ يارسول الله، كيف يخسف بأولهم وآخرهم وفيهم أسواقهم ومن ليس منهم‏!‏‏؟‏ قال‏:‏ ‏"‏يخسف بأولهم وآخرهم، ثم يبعثون على نياتهم‏"‏ ‏(‏‏(‏متفق عليه‏.‏ هذا لفظ البخاري‏)‏‏)‏‏.‏

3/3- وعن عائشة رضي الله عنها قالت قال النبي صلى الله عليه وسلم‏:‏ ‏"‏ لا هجرة بعد الفتح، ولكن جهاد ونية، وإذا استفرتم فانفروا‏"‏ ‏(‏‏(‏متفق عليه‏)‏‏)‏‏.‏

4/4- وعن أبي عبد الله جابر بن عبد الله الأنصارى رضي الله عنهما قال‏:‏ كنا مع النبي صلى الله عليه وسلم في غزاةٍ فقال‏:‏ ‏"‏إن بالمدينة لرجالاً ماسرتم مسيراً، ولا قطعتم وادياً إلا كانوا معكم حبسهم المرض‏"‏ وفى رواية‏:‏ ‏"‏إلا شاركوكم في الأجر‏"‏ ‏(‏‏(‏رواه مسلم‏)‏‏)‏‏.‏

‏(‏‏(‏ورواه البخاري‏)‏‏)‏ عن أنس رضي الله عنه قال‏:‏ رجعنا من غزوة تبوك مع النبي صلى الله عليه وسلم فقال‏:‏ ‏"‏ إن أقواماً خلفنا بالمدينة ما سلكنا شعباً ولا وادياً إلا وهم معنا، حبسهم العذر‏"‏‏.‏

5/5- وعن أبي يزيد معن بن يزيد بن الأخنس رضي الله عنهم، وهو وأبوه وجده صحابيون، قال‏:‏ كان أبي يزيد أخرج دنانير يتصدق بها فوضعها عند رجل في المسجد فجئت فأخذتها فأتيته بها، فقال‏:‏ والله ما إياك أردت، فخاصمته إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم فقال‏:‏ ‏"‏ لك ما نويت يا يزيد، ولك ما أخذت يامعن‏"‏ ‏(‏‏(‏رواه البخاري‏)‏‏)‏‏.‏

6/6- وعن أبي إسحاق سعد بن أبي وقاص مالك بن أهيب بن عبد مناف بن زهرة بن كلاب بن مرة بن كعب بن لؤى القرش الزهرى رضي الله عنه، أحد العشرة المشهود لهم بالجنة، رضي الله عنهم، قال‏:‏ ‏"‏ جاءنى رسول الله صلى الله عليه وسلم يعودنى عام حجة الوداع من وجع اشتد بى فقلت‏:‏ يارسول الله إني قد بلغ بى من الوجع ما ترى، وأنا ذو مال ولا يرث
برای شنيدن فايل صوتی و يا دانلود به ادامه مطلب مراجعه نماييد.
....ادامه مطلب و نظرات

دين نصيحت است«دوشنبه5اسفند1392ساعت 19:17:12»

حدیث هفتم اربعین نووی
عن أبی رقیة تمیمٍ بن أوسٍ الداری رضی الله عنه : أن النبی صلى الله علیه وسلم قال : (الدِّینُ النَّصِیحَةُ) ، قُلْنَا لِمَنْ ؟ قَالَ: (لِلَّهِ وَلِکِتَابِهِ وَلِرَسُولِهِ وَلِأَئِمَّةِ الْمُسْلِمِینَ وَعَامَّتِهِمْ ) رواه مسلم .
ترجمه حدیث:أبو رقیة تمیمٍ بن أوسٍ داری رضی الله عنه فرموده : همانا پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: دین نصیحت است ، ما گفتیم برای چه کسی؟ رسول الله (صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند: برای الله ، برای کتابش (قرآن) ، برای رسولش (صلی الله علیه و آله وسلم) و برای رهبران مسلمانان و عوامشان .
شرح واژه ها:
دین: دین در واقع یعنی احساس التزام .
درواقع هرحقیقتی که بین دو نفر واقع می شود 4بخش دارد:
1- التزام : یعنی تعهدبه اجرا و پایبندی به آن حقیقت.
2- تنظیم برنامه :برنامه ریزی برای اجرای آن حقیقت.
3- اجرای برنامه: تطبیق آن حقیقت در میدان عملی.
4- پس دادن حساب و کتاب.
حال اگر دو طرف در موضع برابر باشند مثل دو دوست . برای هردو طرف همه موارد فوق مصداقیت دارد. هریک ازطرف مقابل التزام میگیرند و برنامه می دهند و هردو باید اجرا کنند و هردو به طرف مقابل حساب پس می دهد.
اما اگر یکی از دو طرف در موضع برتر باشد ، التزام گرفتن ، برنامه ریزی، و پس گرفتن حساب و کتاب متعلق به طرف قوی تر است . واجرا مربوط به طرف ضعیف تر.
و از آنجا که دین ،رابطه ی بین خدا و بنده اش هست، هر سه مورد آن در قرآن ذکرشده:
1- التزام گرفتن :( " لا إِکْراهَ فِی الدِّینِ قَدْ تَبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ ...")
خداوند مسیر رشد و غیر رشد را مشخص کرده و التزام مربوط به قلب بنده است که فقط خدا از آن اطلاع دارد.
2- برنامه ریزی : ( الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی ..) برنامه ریزی و احکام کاملا تعیین شد.
3- حساب و کتاب پس دادن :( مالک یوم الدین ) روز حساب و کتاب در پیش است.
و اجرای برنامه مربوط به بندگان است.
نصیحت: واژه ی نصح در معنای معروف و مشهور ، به معنای پند و اندرز است. و در لغت عرب : به معنای برخورد صادقانه و خالصانه با مسئله ( خالصانه و با حفظ موضعیت نه با پیوند دادن نامربوط) انسان زمانی در موضع صدق است که با فتنه و امتحان از موضع خودش انصراف ندهد. مومنین هم پس از ادعای ایمان ، به جهت اثبات صدق در ادعا مورد امتحان قرار می گیرند.
" أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آَمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ" سوره عنکبوت ایه 2
" آیا مردم پنداشتند که تا گفتند ایمان آوردیم ، رها می شوند و مورد آزمایش قرار نمی گیرند؟"
(وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذينَ صَدَقُوا وَ لَيَعْلَمَنَّ الْکاذِبينَ) سوره عنکبوت ایه3
و به يقين، کسانى را که پيش از اينان بودند آزموديم، تا خدا آنان را که راست گفته‌اند معلوم دارد و دروغگويان را [نيز] معلوم دارد.
به نظر می رسد که تفاوتی بین " ناصح " و "صادق" وجود داشته باشد :
ناصح بودن : یعنی در موضع و موقعیت، صدق داشتن ، به این معنا که هرکاره هستی از ته دل باشی، وبرآن کار اراده ی تام د....ادامه مطلب و نظرات